تأثیر برنامه آرام سازی پیشرونده عضلانی بر خودکارآمدی و کیفیت زندگی مراقبین بیماران مولتیپل اسکلروزیس

زمینه: مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری مزمن سیستم عصبی مرکزی است که بر تمام جنبه‏های اقتصادی، مالی، اجتماعی و عاطفی فرد، خانواده و جامعه اثر می‏گذارد. انجام مراقبت مداوم، تنش مزمنی را در مراقبین بیماران به وجود می آورد؛ به طوری که خودکارآمدی و کیفیت زندگی آنان را به مخاطره می اندازد. هدف: مطالعه به منظور تعیین تأثیر برنامه آرام‌سازی پیشرونده عضلانی بر کیفیت زندگی و خودکارآمدی مراقبین خانوادگی بیماران MS انجام شد. مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی با حضور 70 نفر از مراقبین بیماران MS در قالب دو گروه همگن شاهد و آزمون در سال 1388 در بیمارستان کاشانی شهرکرد انجام شد. روش آرام سازی پیشرونده عضلانی در طول سه ماه (90 جلسه) برای گروه آزمون به کار رفت و با استفاده از چک لیستهای خودگزارش دهی، میزان به کارگیری آن پی گیری شد. پس از 3 ماه، پرسشنامه های سنجش خودکارآمدی و کیفیت زندگی مجدداً در اختیار گروه آزمون و شاهد قرار گرفت. داده‌ها با آزمونهای آماری تی مستقل، تی زوج، کای دو و من ویتنی تحلیل شدند. یافته ها: افزایش معنی داری در میزان خودکارامدی وکیفیت زندگی مراقبین خانوادگی بیماران گروه آزمون 3 ماه بعد از مداخله مشاهده شد (001/0P=)، در حالی‌که این تفاوت در گروه شاهد معنی دار نبود. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، مداخله های مانند برنامه آرام سازی پیشرونده عضلانی می تواند مراقبین بیماران به ویژه بیماران MS را یاری دهد و برخودکارآمدی وکیفیت مراقبت و کیفیت زندگی آنان بیفزاید.